خیزش ملی در حمایت از کالای ایرانی

شاید کسی باور نکند در گوشه ای از کشور، یک جوان یک تنه وارد حوزه تحول قایق های صیادی شده است. داستان این جوان با استعداد را از کانال پیشرفت به سبک ولایت دنبال می کنیم…

* * *

قایق‌های صیادی ما تندرو نیست. قانوناً موتور بالاتر از 55 اسب بخار اجازه نصب نداریم. هرچند بی‌مجوز تا 80 اسب هم نصب می‌کنند. ولی صیادان کشور همسایه با قایق‌های 350 اسب بخار !، روزانه سه بار به آبهای مشترک می‌آیند و ماهی تازه را فوراً به کارخانه فراوری خود می‌رسانند. اما قایق‌های ما تا برود و برگردد یک‌شبانه روز می‌کشد و ماهی هم ساعتها در مخزن بدون یخ قایق، کیفیتش افت می‌کند. تازه کشورهای همسایه اجازه صادرات ماهی با این قایق‌ها به ما نمی‌دهند‌.

خالد، جوان مبتکر بلوچ، همسن و سال من است و سوادش در حد راهنمایی، اما از نوجوانی در کار ساخت و ساز قایق و ادوات صیادی بوده.
می‌پرسم چطور حرفه‌ای شدی در این کار. کشورهای مختلف شیلاتی را نام می‌برد که با پول شخصی‌اش به آنها سفر کرده و با فناوری صیادی‌شان سر و کله زده.
می‌گوید اولین نفری است در این منطقه که از 20 سال پیش، روش صید با قلاب را بجای تور (با بهره‌وری چند برابر)، شروع و ترویج کرده.

ساعتی را با او می‌گذرانم.
بجای «ایده‌شو»، دستم را می‌گیرد و انواع ابتکاراتی که روی چند قایق پیاده کرده نشانم می‌دهد. بعید است کلاس «تیم‌وُرکینگ» رفته باشد، ولی به یک کارگاه شناورسازی در شهرک صنعتی می‌رویم که همکاری تجاری با خالد دارد و ابتکارات او را روی شناورهایش سوار می‌کند. یحتمل عنوان «مشاغل خانگی» را هم نشنیده باشد، ولی به خانه‌اش که می‌رویم چند مرد میانسال در حال ساخت ادوات صید با قلاب هستند.
دست آخر، طرح اساسی‌اش برای ساخت قایق‌های 300 اسب بخار ایرانی را مفصل تشریح می‌کند و آرزو می‌کند حمایت‌های قانونی و مالی فراهم شود تا کسب‌وکار صدها صیاد منطقه را متحول کند.

قایق‌های صیادی جنوب، نماد زنده‌ای است از انبوه ظرفیت‌های توأم با عقب‌ماندگی‌ در ساختار اقتصادی کشور.
فرصت و مزیت و ظرفیت ِ صیادی در آبهای غنی دریا و اقیانوس، با ارزش افزوده بالا و اشتغال فراوان و استقرار جمعیت مرزی و تامین امنیت غذایی و توسعه درونزای محلی و کاهش قاچاق و ناامنی و مهاجرت معکوس روستایی و باز هم بگویم ؟!

حال، چطور است که مرکز رشدی سراغ خالد و خالدها نرفته و در رویدادی شرکتش نداده‌اند و جایزه نوآوری شاملش نشده و قایق‌های نوآورانه‌اش را در نمایشگاه تجاری‌سازی رونمایی نمی‌کنند و نظام نوآوری برای بخش صیادی با آن همه عواملش، نگاشت نمی‌شود؟
آیا اکوسیستم نوآوری فقط در کلانشهرها معنی دارد؟ و اقتصاد دانش‌بنیان فقط در چند رشته شیک مثل آی‌تی و تجارت الکترونیک منحصر می‌شود؟ و نخبه فقط آن فوق‌لیسانسی است که کاردستی ابتکاری‌اش را در دانشگاه سرهم‌کرده؟ کمی به اطرافمان دقیق تر شویم استعداد فراوان است، ولی باور به این استعدادها کم است.

القصه، این بود «ویکند» ِ این هفته‌ام در «اکوسیستم» مکران، همراه با خالد، که یک‌تنه «منتور» ِ صیادهای محلی شده.

 

 

از: زیست نوشت

برای حمایت از تولید کنندگان ایرانی سایت اینترنتی زیست، با انواع کالای ایرانی منتظر شماست.